به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «مدیکال اکسپرس»، تنها در سال گذشته بیش از ۶۰۰ هزار نفر در آمریکا بر اثر سرطان جان خود را از دست دادند. پیگیری خستگی‌ناپذیر برای شناخت این بیماری پیچیده موجب پیشرفت پزشکی در ابداع رویه‌های درمانی کمتر تهاجمی و در عین حال موثر شده است.
ایمنی درمانی (ایمنوتراپی) به عنوان یک راه حل احتمالی در حال افزایش است. ایمنی‌درمانی دربرگیرنده استفاده از قدرت سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول‌های سرطانی است.
محققان در دانشکده مهندسی دانشگاه کارنگی ملون (آمریکا) راهی برای بهبود و بهسازی یک روش درمانی و تبدیل آن به یک رویه مهم ابداع کرده‌اند. «رونگ تونگ» استادیار مهندسی شیمی با همکاری «ونجون ربکا کای» استادیار علوم و مهندسی مواد، اقدام به بررسی یک روش ایمنی‌درمانی سرطان کرده که از مدت‌ها پیش مورد علاقه محققان بوده است.
این رویکرد شامل فعال سازی سلول‌های ایمنی در بدن و برنامه‌ریزی مجدد آنها برای حمله و نابودی سلول های سرطانی است. این روش درمانی با پروتئین سایتوکین (cytokine) انجام می شود.
سایتوکین‌ها مولکول های پروتئین کوچکی هستند که به عنوان پیام‌رسان‌های بیوشیمیایی بین‌سلولی عمل می‌کنند و توسط سلول های ایمنی بدن برای هماهنگی پاسخ آنها آزاد می شوند.
تونگ و کای با همکاری شماری از دانشجویان مهندسی شیمی از یک رویکرد نوآورانه برای بهره برداری از پروتئین های سایتوکین به عنوان یک درمان ایمنی بالقوه استفاده کردند.
بر خلاف روش‌های قبلی، تکنیک ابداعی آنها تضمین می کند که سایتوکین‌های تحریک کننده سلول های ایمنی بطور موثر برای هفته‌ها در داخل تومورها قرار می‌گیرند و در عین حال ساختار سایتوکین را نیز حفظ می‌کنند.
درمان های کنونی سرطان مانند شیمی درمانی قادر به تمایز بین سلول های سالم و سلول های سرطانی نیستند. تحریک سیستم ایمنی بدن برای حمله به تومورها یک جایگزین امیدوارکننده برای درمان سرطان است.
انتقال سایتوکین‌ها می تواند موجب حرکت و فعالیت سلول های ایمنی در تومور شود اما تحریک بیش از حد سلول های سالم نیز می تواند تاثیرات جانبی شدیدی داشته باشد. هدف این تیم تحقیقاتی یافتن یک توازن بین کشتن سلول های سرطانی در بدن در عین آسیب نزدن به سلول های سالم است.
تونگ و دانشجویان او به منظور تحقق این هدف اقدام به ایجاد ذرات خاصی با اندازه‌های متمایز کردند که به تعیین محلی که دارو باید اثر بگذارد، کمک می کنند. این ذرات ریز طراحی شده اند که در داخل محیط تومور بمانند. کای و دانشجویانش نیز روی سنجش خصوصیات سطحی این ذرات کار کردند.
ترکیب آنتی‌بادی‌های خاص با سایتوکین‌های ذره‌ای برای از میان برداشتن تومورها در این مطالعه موفق عمل کرد. اعضای این تیم تحقیقاتی امیدوارند که نقش و تاثیر آنها بر تحول ایمنی‌درمانی بخشی از یک کارزار بزرگتر به سمت رویکردهای درمانی سرطان بدون زیان به سلول های سالم باشد.
به گفته آنها، این رویکرد جدید الصاق کردن سایتوکین‌ها به ذرات همچنین می تواند در آینده برای انتقال انواع دیگری از داروهای ایمنی‌درمانی استفاده شود.
